W dzień Odpustu Parafialnego szczególnie uroczyście przeżywana jest Suma i Procesja wokół kościoła z Najśw. Sakramentem, w której biorą udział przedstawiciele wszystkich stanów. Ale pamiętać musimy nade wszystko o Duchowym Odpuście dla naszej duszy.
Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w całości (Katechizm Kościoła Katolickiego 1471).
Wraz z udzieleniem odpustu Stolica Apostolska określa zawsze warunki jego uzyskania. Każdy bowiem chrześcijanin przez ich spełnienie okazuje własny trud i chęć otrzymana tej łaski Bożej. Wśród tych warunków może być konkretna modlitwa w dany dzień, nawiedzenie miejsca świętego lub konkretnej świątyni, konkretny uczynek miłosierdzia. Często jednak słyszymy, że odpust można uzyskać pod zwykłymi warunkami. Co wtedy należy wykonać:
1. wierny musi być w stanie łaski uświęcającej (Komunia św.);
2. wzbudzić w sobie wewnętrzną postawę całkowitego oderwania od grzechu, także powszedniego;
3. pomodlić się zgodnie z intencjami Ojca Świętego (“Ojcze nasz”, “Zdrowaś” i jedna dowolna modlitwa).
Odpust zupełny, darujący wszelkie kary doczesna, można uzyskać jedynie raz dziennie.
W przypadku niewypełnienia któregokolwiek z powyższych warunków zyskać można odpust cząstkowy, darujący nam część kar doczesnych.
Odpust można uzyskać za siebie lub za osobę zmarłą. Nie można go uzyskać za inną osobę żyjącą, gdyż ona sama ma szansę jeszcze zatroszczyć się o swoje zbawienie.
